2024 March 29 - جمعه 10 فروردين 1403
امام جعفر صادق(ع) و مبارزه با انحراف فكري غُلات
کد مطلب: ٥٩١٤ تاریخ انتشار: ١٥ خرداد ١٤٠٠ تعداد بازدید: 4496
يادداشت » عمومي
امام جعفر صادق(ع) و مبارزه با انحراف فكري غُلات

اشاره:
25 شوّال المكرّم، مصادف است با سال روز شهادت مؤسّس مذهب حقّه شيعه اثنا عشري و احياء كننده اسلام ناب محمّدي(ص)، حضرت جعفر بن محمّدٍ الصادق(ع) كه اين شهادت جان گداز را به پيشگاه منجي عالم بشريّت، حضرت حجّت بن الحسن العسكري(عجّل الله فرجه الشريف)، رهبر معظّم انقلاب اسلامي، حضرت آيت الله العظمي خامنه اي (دام ظلّه العالي)، مراجع عظام تقليد، عموم مسلمانان، به خصوص شيعيان سراسر جهان و امّت شهيد پرور و قهرمان ايران اسلامي، تسليت و تعزيت عرض مي نمائيم.
در اين نوشتار كوتاه به بررسي اجمالي حوادث دوران زندگاني ايشان و نقش آن حضرت در بنيان گذاري مكتب شيعه اثنا عشري و چگونگي مبارزه آن حضرت با انحرافات فكري جامعه مانند موضوع غُلات و ... مي پردازيم:

1- ولادت، كمالات نفساني و مقامات علمي
حضرت امام صادق(ع) در تاريخ هفدهم ربيع الاوّل سال 83 هجري در مدينه منوّره به دنيا آمد.(1) مكنّي به (ابو عبدالله) و ملقّب به (صادق) است.[گفته مي شود اين لقب را پيامبر اكرم (ص) به ايشان داده است]. مدت زندگاني حضرت، 65 سال و مدت زمان امامت آن حضرت، 34 سال بود.آن حضرت 12 سال در مدينه با جدّ بزرگوارش امام سجّاد(ع) و 19سال با پدرش امام باقر(ع) زندگي كرد. در اين مدّت، دشواري ها و سختي هاي زندگي در حكومت حاكمان ظالم بني اميّه را شاهد بود و همراه با پدرش در راه نشر معارف اهل بيت(ع) تلاش مي كرد.
مالك بن انس در مورد شخصيت و مقام علمي و عملي امام صادق(ع) مي گويد: « و لقد كنت أتي جعفر بن محمّد[ع] و كان كثير المزاح و التبسّم، فاذا ذُكر عنده النبيّ(ص) اخضر و اصفر و لقد اختلف اليه زماناً و ما كانت اراه الاّ علي ثلاث خصالٍ: امّا مصلياٌ و امّا صائماٌ و امّا يقراٌ القرآن و ما رأيته قطّ يُحدث عن رسول اللّه(ص) الاّ علي الطهارهء، ولايتكلّم في ما لاٌ يعنيه و كان من العلماء الزهّاد الذين يخشون الله و ما رأيته قطّ الاّ خرج الوسادهء من تحته و يجعلها تحتي».(2)
ترجمه: مدتي خدمت جعفر بن محمّد[ع] مشرف مي شدم. آن حضرت اهل مزاح و تبسّم بود. هنگامي كه در محضر ايشان نامي از پيامبر(ص) برده مي شد، رنگش به سبزي و سپس به زردي مي گرائيد. در مدت رفت و آمد به منزل ايشان، او را از سه حالت خارج نديدم؛ يا نماز مي خواند و يا روزه بود و يا به قرائت قرآن مشغول بود و هرگز بدون وضو از حضرت رسول(ص) حديث نقل نمي فرمود و سخني كه به درد من نخورد، بر زبان جاري نمي ساخت، ايشان از علماي زاهدي بود كه ترس از خدا سراسر وجودش را فرا گرفته بود، هرگز به خدمت او شرف ياب نشدم جزء اينكه زيرانداز خود را براي نشستن من اختصاص مي داد.
جاحظ (از علماي قرن سوم) نيز مي گويد: «جعفر بن محمّد[ع] الذي ملا الدنيا علمه و فقهه و يقال انّ ابا حنيفة من تلامذته و كذلك سفيان الثوري و حسبك بهما في هذا الباب».(3)
ترجمه: جعفر بن محمّد[ع] كسي بود كه علم و فقهش عالم را فرا گرفته بود و گفته مي شود ابو حنيفه و سفيان ثوري از شاگردان او بودند و شاگردي اين دو در عظمت علمي او كافيست.
حسن بن عليّ الوشاء[از اصحاب امام رضا(ع)] مي گويد: « در مسجد كوفه 900 نفر را ديدم كه "حدثني جعفر بن محمّد[ع]" مي گفتند».(4)
شيخ مفيد(ره) مي فرمايد: « و لم ينقل العلماء عن احدٍ من اهل بيته ما نقل عنه (ع)».(5)
ترجمه: علماي اسلام آنقدر حديث كه از امام صادق(ع) نقل كرده اند از هيچ كدام ائمه(ع) ديگر نقل نكرده اند.

امام صادق(ع) با توجه به موقعيت و اوضاع سياسي جامعه فرصتي به دست آوردند تا احاديث و معارف اسلام را در زمينه هاي تفسير قرآن، فقه و احكام و عقايد توسط شاگردان خود در سينه تاريخ ثبت و براي هميشه اسلام را بيمه نمايند. آن حضرت، نهضت علمي و انقلاب فرهنگي امام باقر(ع) را توسعه داد و در رشته هاي علوم عقلي، فقهي و نقلي شاگردان برجسته اي همانند: هشام بن حكم، محمّد بن مسلم، ابان بن تغلب، هشام بن سالم، مومن الطاق، مفضّل بن عمر و جابر بن حيّان و... تربيت كرد به طوري كه تعداد آنان را بالغ بر 4000 نفر ذكر كرده اند.
پيرامون عظمت شخصيت علمي و كمالات معنوي امام صادق(ع) عبارات و سخنان فراواني نقل شده كه در كتاب الإمام الصادق(ع) و المذاهب الاربعة تاليف مرحوم شيخ اسد حيدر(ره) گردآوري شده است.(6)

2- اوضاع اجتماعي - سياسي و نقش امام صادق(ع)
يكي از مسائلي كه در عصر امام صادق(ع) از اهميت والائي برخوردار بود، مسئله استماع حديث از ناحيه عده اي از افرادي است كه در ميان آنها هم شيعه و طرفدار واقعي و هم دشمن و معاند اسلام ديده مي شود، زيرا تمامي شاگردان حضرت نمي توانستند تفكر و انديشه خود را در يك زاويه صحيح قرار داده و همه معارف ديني خود را همانند محمّد بن مسلم و زراره اخذ نمايند و حتي در صف شاگردان امام صادق(ع) كساني كه طرفداران سرسخت خلافت بني اميه و بني عباس بودند حاضر مي شدند و پراكنده شدن اين عده در اطراف جامعه اسلامي باعث تفسير و توجيه عقايد مختلف با بينش هاي گوناگون مي شد و جريان هاي سياسي موجود در جامعه نيز به اختلاف عقايد و برداشت ها تاثير مي گذاشتند. در نتيجه يكي از حوادث عميق اين عصر، فراواني شاگردان با اختلاف وسيع فكري و عقيدتي در گوشه كنار جامعه اسلامي بود.
امام صادق(ع) هم با توجه به اين مسئله از ناقلان صحيح احاديث شديداً حمايت مي كرد، چنان چه در جمله اي فرمودند: « رحم الله زراره بن أعين، لولا زراره و نظراوه لاندرست احاديث أبي».(7)
ترجمه: خداوند زراره را رحمت كند، به درستي اگر او و امثال او نبودند احاديث پدرم از ميان مي رفت.

3- مشكل غُلات
يكي از مشكلات عصر امام صادق(ع) مسئله غلات و عقايد باطل آنها بود، كه آن حضرت(ع) شديداً به مقابله و مبارزه با آنها برخواست و اين مبارزه و مخالفت باعث محدود شدن و تضعيف اين فرقه گرديد.
مسئله اي كه بايد مورد توجه قرار داد، اين است كه شيعه واقعي و حقيقي، جدا از غلات و عقايد آنها مي باشد به طوري كه بسياري از تاريخ نويسان و مستشرفان قادر به فهم و درك اين مسئله نبوده و نيستند!. اينك به گوشه هايي از تدبير امام صادق(ع) در برابر انحرافات اين فرقه اشاره مي شود:

الف- پرهيز دادن شيعيان واقعي از معاشرت با آنان
امام صادق(ع) در حديثي به مفضّل(يكي از ياران) فرمود: « يا مفضّل، لا تقاعدوهم و لا تواكلوهم و لا تشاربوهم و لا تصافحوهم و لا تواثروهم».(8)
ترجمه: اي مفضل با غلات نشست و برخواست نداشته باشيد و با آنها غذا نخوريد و دست دوستي به سوي آنها دراز نكنيد و به مبادله علمي با آنان نپردازيد.

ب- تكذيب عقايد و افكار غُلات
در روايتي، عيسي جرجاني مي گويد: به جعفر بن محمّد(ع) عرض كردم، آيا آنچه از اين جماعت(غلات) شنيده ام به شما عرض كنم، امام(ع) فرمود: بگو، گفتم: « فانّ طائفة عبدوك و اتخذوك الهاً من دون الله و طائفه اُخري والولك بالنبوّه… ». قال: «فبكي حتي ابتلّت لحيته» ثم قال: « ان امكنني الله من هولاء فلم أسفك دمائهم سفك الله دم ولدي علي يديّ ».(9)
ترجمه: گروهي از غلات شما را بجاي خدا عبادت مي كنند و تعدادي ديگر نسبت پيامبري به شما مي دهند. راوي مي گويد، امام صادق(ع) با شنيدن اين مطلب چندان گريه كردند كه صورت مباركشان از اشك چشمش خيس شد، سپس فرمود: اگر خداوند آنان را در دسترس من قرار دهد و من خون آنان را نريزم، خداوند خون فرزندانم را به دست من بريزد.

4- پايه گذاري نهضت علمي و تدوين فقه اهل بيت(ع)
اين پاره اي از وضعيت اجتماعي، فكري جامعه اسلامي بود كه ذكر شد، اما غالب حركت جامعه كه مي توان به آن ارزش فراوان قائل شد مسئله نقل احاديث و پايه گذاري نهضت عظيم علمي توسط امام صادق(ع) مي باشد كه به طور خلاصه ذكر مي شود:
زمينه هاي گسترش اين نهضت بزرگ از عصر امام باقر(ع) شروع شد، زيرا در آن عصر حركت ها و جنبش هاي سياسي بر عليه دستگاه خلافت اُموي از طرف شيعيان و مخالفان آغاز گرديد و درست در آغاز امامت امام صادق(ع) اين درگيري ها به اوج خود رسيد و مي رفت كه قيام بني عباس بر عليه بني اميه، باعث اضمحلال و نابودي بني اميه گردد. حضرت در اين زمان با تدبير خاص و تيز هوشي فراوان از فرصت استفاده كردند و تصميم به نشر معارف و احاديث نبوي(ص) و پدران بزرگوارش گرفتند كه مسئله باعث تدوين فقه مترقي و بنيادين شيعه اثنا عشري گرديد.
ابان بن تغلب(يكي از شاگردان امام) مي گويد: « الشيعة، الذين اذا اختلف الناس عن رسول الله(ص) أخذوا بقول علّيٍ(ع) و اذا اختلف الناس عن قول عليٍّ(ع) أخذوا بقول جعفر بن محمّد(ع)».(10)
ترجمه: شيعيان كساني هستند كه وقتي مردم در قول و سخن پيامبر(ص) اختلاف كردند، سخن امير المؤمنين عليّ(ع) را بپذيرند و وقتي در سخن او هم اختلاف شد، سخن جعفر بن محمّدٍ الصادق(ع) را مي گيرند.
يكي از مسائل ديگري كه در اواخر اين عصر به وقوع مي پيوندد، فشار سياسي از ناحيه حكومت ظالم و غاصب اُموي بر شيعيان مي باشد به طوري كه امام صادق(ع) بر مسئله تقيّه اصرار مي ورزد و اگر كوچك ترين اتهامي شبيه(رفض) به كسي وارد مي شود كافي بود كه احترام جاني و مالي او از بين رفته و گرفتار شكنجه و نابودي شود.

5- فشار حكام جور و قيام هاي آزادي خواه
از جمله قيام ها و حركت هاي مردمي كه توسط عده اي در زمان امام صادق(ع) بر عليه ظلم و ستم حاكمان آغاز گرديده مي توان به قيام هاي علويان و عباسيان اشاره نمود، به طوري كه به دنبال قيام عباسيان، بني اميه سقوط كردند، عباسان كه با شعار هاي عدالت خواهانه و ... روي كار آمده بودند، خودشان در عمل به دشمنان و مخالفان سرسخت اهل بيت و آل محمّد(ع) مبدل گشتند.
امام صادق(ع) كه نيرنگ و دنيا خواهي و ترويز عباسيان را به وضوح دريافته بودند، به هيچ وجه آنها را تائيد نفرمود ولي كم و بيش از قيام عدالت خواه زيد بن عليّ(ع) حمايت مي كرد. چنان چه نقل شده است كه امام صادق(ع) فرمود: « رحمه الله، امّا انّه كان مؤمناً و كان عالماً و كان صدوقا،ً امّا انّه لو ظفر لوفي، أمّا انّه لو ملك يعرف كيف يضعها».(11)
ترجمه: خداوند او(زيد) را رحمت كند، مرد مؤمن و عالم و راست گويي بود كه اگر پيروز مي شد با وفا باقي مي ماند و اگر زمام دار مي گشت، مي دانست آن را به دست چه كسي بسپارد.
از جمله قيام هاي ديگر شورش و قيام "ابو سلمه خلال و ابو مسلم خراساني" بود كه امام(ع) به آنها روي خوش نشان نداد. امام صادق(ع) به درستي مي دانست كه آنان در شورش خودشان راست گو نيستند. در منابع تاريخي آمده است كه ابومسلم خراساني در راه استقرار حكومت ستم گر عباسيان جمعيت بي شماري را كشت!. برخي از مورّخان مانند ابن اثير و طبري مي نويسند: كشته هاي او بالغ بر 6000 نفر بود!.

بخش پاياني زندگاني امام صادق(ع) مصادف با خلافت ظالمانه منصور عباسي گرديد، امام(ع) شديداً از ناحيه خليفه مورد دشمني و حسادت قرار گرفت، زيرا امام(ع) بر حقانيت ولايت ائمه و از جمله خودشان اصرار مي ورزيد و لحظه اي حاضر به پذيرش و تاييد حكومت بني العباس نشد. (12) لذا دشمن از همين مسئله بيم ناك بود. بالأخره آن بزرگوار با توطئه منصور عباسي(لع) در 25 شوّال سال 148 هجري در سنّ 65 سالگي مسموم، شهيد شد و مظلومانه در قبرستان بقيع مدفون شد.(13)
"سلام الله عليه يوم ولد و يوم استشهد و يوم بيعت حيّأ"


پي نوشت ها:
1- كليني(ره)، اصول الكافي ج1 ص472؛ مفيد(ره)، الإرشاد في معرفة حجج الله علي العباد ج2ص179؛ طبرسي(ره)، اعلام الوري بأعلام الهدي ص266.
2- ابن حجر، تهديب التهذيب ج 1 ص 88؛ أسد حيدر(ره)، الإمام الصادق(ع) و المذاهب الاربعة ج2 ص53؛ گروه نويسندگان، اعلام الهداية: الإمام جعفر بن محمّد"الصادق" [ج 8 ]، ص 42.
3- جاحظ، رسائل جاحظ ص106.
4- أسد حيدر(ره)، الإمام الصادق(ع) و المذاهب الاربعة ج1 ص51 الي 62.
5- اربلّي(ره)، كشف الغمّة في معرفة الائمة(ع) ج2 ص166؛ پيشوائي، سيره پيشوايان...ص 352.
6- مفيد(ره)، الإرشاد في معرفة حجج الله علي العباد ج 2 ص 179.
7- طوسي(ره)، اختيار معرفة الرجال ص136.
8- همان ج2 ص586.
9- جعفريان، حيات فكري و سياسي امامان شيعه(ع)، ج1 ص260.
10- نجاشي(ره)، رجال النجاشي ص9.
11- طوسي(ره)، اختيار معرفة الرجال ص385؛ كريميان، سيره و قيام زيد بن عليّ(ع) ص49.
12- حرّ عاملي(ره)، وسائل الشيعة ج1 ص8. (اشاره به حديث معروف كه اركان اسلام را نماز، روزه، زكات، حج و ولايت ذكر شده و مهم تر و كامل تر از همه را همان ولايت و حكومت حاكمان عادل و پيشوايان حق مي دانند).
13- طبرسي(ره)، اعلام الوري ص266؛ پيشوائي، سيره پيشوايان...ص 389.

• معرفي برخي از منابع مفيد در باره امام ششم، حضرت امام جعفر صادق(ع).[بديهي است معرفي اين منابع به معناي تأييد كامل محتواي آن ها نمي باشد].

الف: منابع عربي
- اعلام الهداية؛ الامام جعفرٍ بن محمّدٍ« الصادق(ع)» [المجلد الثامن]، المجمع العالمي لأهل البيت(ع)، الطبعة الاولي، 1422 ق.
- الإمام الصادق(ع)،محمدحسين مظفر(1381ه.ق.)، قم: موسسة النشر الاسلامي التابعة لجامعه المدرسين، چ2، 1421ق.
- الإمام الصادق(ع) و المذاهب الأربعة، اسد حيدر(معاصر)، بيروت: دار التعارف، 8 مجلدات، چ5، 1422ق.
- الفائق في رواة و أصحاب الإمام الصادق(ع) ،عبد الحسين شبستري(معاصر)، قم: موسسة النشر الاسلامي التابعة لجامعه المدرسين، چ1، 1418ق.
- مسند الإمام الصادق أبي عبد الله جعفر بن محمد(ع)، عزيز الله عطاردي(معاصر)، تهران: عطارد، 1384ش.
- الامام الصادق(ع) كما عرفه علماء الغرب، الدكتور نور الدين آل علي، موسسة الفكر الاسلامي، لبنان 1430 ق، 421 ص.
- الامام الصادق(ع) حياته و عصره - آرائه و فقهه، محمد ابو زهرة، دار الفكر العربي، وزيري، بي تا؟ 567 ص.
- الامام جعفر الصادق(ع)، عبد الحليم الجندي، تحقيق: كمال السيد، موسسة انصاريان، 1415 ق، 379 ص.
- الامام الصادق(ع) عطر النبوة و منهج حياة ...، د. حسين الحاج حسن، دار المرتضي، 1418 ق، 327 ص.
- موسوعه الامام جعفر الصادق (ع)، الشيخ باقر شريف القرشي(ره)، 7مجلدات، مكتب الامام امير المومنين(ع)، النجف الاشرف، بي تا؟.

ب: منابع فارسي
- پيشوايان هدايت؛ پيشواي مذهب حضرت امام جعفر صادق(ع)، گروه نويسندگان مجمع جهاني اهل بيت(ع)، تهران، چاپ اول 1385 ش. وزيري، 335 ص.
- اصحاب امام صادق(ع)، علي محدث زاده (1340ـ 1396ق), تهران, كتابخانه مدرسه چهل ستون مسجد جامع تهران, 1373, وزيري 512 ص.
- در مكتب احياگر تشيّع حضرت امام جعفر صادق(ع)، علي قائمي، انتشارات اميري، 1377 ش، 428 ص.
- امام صادق(ع) يا قهرمان علم، احمد خدايي, مرودشت, انتشارات ولي عصر, 1350, رقعي, 25ص.
- امام صادق(ع) و مذاهب چهارگانه، شيخ اسد حيدر (م1408ق), ترجمه: حسن يوسفي اشكوري, تهران, شركت سهامي انتشار, 1369ش, وزيري, 455 ص.
- امام جعفر صادق(ع) رئيس مذهب شيعه، عبدالامير فولاد زاده, تهران, انتشارات اعلمي, 1359, وزيري, 36ص
- امام جعفر صادق(ع) پيشوا و رئيس مذهب، عبدالرحيم عقيقي بخشايشي, قم, انتشارات نسل جوان, 1361, جيبي, 319ص.
- امام جعفر صادق(ع)، سيد كاظم ارفع, تهران, مؤسسه انتشاراتي فيض كاشاني, 1370, رقعي, 89ص.
- امام جعفر صادق(ع)، گروه نويسندگان مؤسسة البلاغ, ترجمه: واحد تدوين و ترجمه, تهران, سازمان تبليغات اسلامي, 1366, جيبي, 67ص.
- بحر اللئالي؛ زندگاني حضرت صادق(ع)، ميرزا علي اكبر نواب شيرازي, چاپ سوم, شيراز, 1381ق, وزيري, 520ص.
- پيشواي ششم امام جعفر صادق(ع)، گروه نويسندگان, چاپ مكرر, قم, مؤسسه در راه حق, 1369, رقعي, 78ص.
- پيشواي صادق(ع)،آيت اللّه سيد علي خامنه اي, چاپ دوم, تهران, انتشارات سيد جمال, 1361.
- تاريخ عصر جعفري, پيرامون زندگي امام صادق(ع)، ابوالقاسم سحاب(1304 ـ 1376ق), تهران, كتابفروشي اسلاميه, 1374ق, 2ج.
- حضرت صادق(ع)، فضل اللّه كمپاني (م1414ق), تهران, دارالكتب الاسلاميه, 1351, وزيري, 271ص.
- حكمت صادق، سخنان امام جعفر صادق(ع)، سيد محمد باقر برقعي, تهران, كتابفروشي معرفت, 1331.
- حياة الصادق يا زندگاني جعفر بن محمد(ع)، شيخ محمد محدث خراساني, مشهد,1379ق, وزيري, 280ص.
- خورشيد نمي ميرد؛ داستان زندگي امام صادق (ع)، رضا شيرازي, چاپ پنجم, تهران, انتشارات پيام آزادي, 1376ش, رقعي, 136ص.
- داستان هايي از امام جعفر صادق(ع)، سيد عبدالرسول مجيدي, قم, كانون نشر انديشه هاي اسلامي, 1370ش/1412ق, رقعي, 160ص.
- درس هايي از مكتب امام صادق(ع)، سيد محمدتقي حكيم, تهران, دفتر نشر فرهنگ اسلامي, 1369, رقعي, 216ص.
- زندگاني حضرت امام جعفر صادق(ع)، حسين عماد زاده(1325 ـ 1410ق), تهران, شركت سهامي طبع كتاب, 1339, وزيري, 2ج,504«492ص.
- زندگاني جعفر بن محمد؛ الامام الصادق(ع)، عبدالعزيز سيّد الاهل, ترجمه: حسين وجداني, تهران, انتشارات محمدي, 1336, رقعي, 216ص.
- زندگي و سيماي امام جعفر صادق(ع)، سيد محمدتقي مدرسي, ترجمه: محمدصادق شريعت, تهران, مؤسسه انصارالحسين 1370, وزيري, 70ص.
- شخصيت حضرت صادق(ع)، احمد مغنيه, ترجمه: سيد جعفر غضبان, چاپ سوّم, تهران, انتشارات ارديبهشت, 1360, رقعي, 223ص.
- شرح زندگاني و سخنان ششمين امام شيعيان, جعفر بن محمد الصادق(ع)، تهيه و تدوين: علي پناه, تهران, انتشارات فروغي, 1358, رقعي, 208ص.
- شيوه خدا شناسي از ديدگاه امام صادق(ع)، تهران, واحد فرهنگي بنياد شهيد, 1361, رقعي, 67ص.
- صادق آل محمد(ع)، محمود منشي, چاپ دوم, تهران, انتشارات اشرفي, 1357, وزيري, 377ص.
- صفحاتي از زندگاني امام جعفر صادق(ع)، محمدحسين مظفر(1312ـ 1389ق), ترجمه: سيد ابراهيم سيدعلوي, تهران, انتشارات رسالت قلم, 1368, وزيري, 452ص.
- طبّ الصادق(ع)، محمد خليلي, ترجمه: نصيرالدين امير صادقي تهراني, چاپ پنجم, تهران, انتشارات عطايي, 1349, وزيري, 183ص.
- كتابنامه امام صادق(ع)،رضا استادي, تهران, جامعة الامام الصادق(ع), 1403ق, رقعي, 79ص.
- گنج حقايق؛ پانصد سخن از امام صادق(ع)، سيد ابوالفضل رضوي قمي, تهران, شركت سهامي طبع كتاب, 1378ق, جيبي, 288ص.
- گوشه اي از چهره درخشان امام صادق(ع)، گروه نويسندگان, ترجمه: محمدرضا انصاري, تهران, انتشارات محمدي, 1357, رقعي, 180ص.
- مردان پاك از نظر امام جعفر صادق(ع)، شيخ محمدجواد مغنيه(م1400ق) ترجمه: مصطفي زماني(1410ق), قم, انتشارات پيام اسلام, 1358, جيبي, 168ص.
- مشعل هاي شعله ور؛ پيام امام صادق(ع) به عبداللّه بن جندب، ترجمه: تقي متقي, قم, موسسه دارالحديث, 1375, رقعي, 41ص.
- معصوم هشتم, حضرت امام جعفر صادق(ع)، احمد سياح, تهران, انتشارات اسلام, جيبي, 130ص.
- مغز متفكر جهان شيعه، امام جعفر صادق(ع)، مركز مطالعات اسلامي استراسبورك, ترجمه و اقتباس: ذبيح اللّه منصوري (م 1410ق)، چاپ ششم, تهران, انتشارات جاويدان, 1359ش1400/ق, وزيري, 476ص.
- مفاهيم انساني از ديدگاه امام صادق(ع)، محمدجواد مغنيه (م1400ق), ترجمه: محمد رسول دريايي, تهران, انتشارات اسلامي, 1358, رقعي, 174ص.
- نامه امام جعفر صادق(ع) به عامل اهواز: عبداللّه نجاشي، ترجمه: م.ع, دزفول, كتابفروشي تدين, جيبي, 43ص.
- نامه حضرت صادق(ع) به استاندار اهواز، علي رضا مدرس غروي, چاپ دوم, مشهد, 1352, رقعي, 199ص.
- نگاهي بر زندگي امام صادق(ع)، محمد محمدي اشتهاردي, تهران, نشر مطهر, 1374, رقعي, 144ص.
- نور درخشان؛ پيرامون زندگاني حضرت صادق(ع)، شيخ قوام الدين محمد وشنوي قمي (م1418ق) ترجمه و اضافات: اسماعيل نوروزي, قم, مهر, 1357ش, رقعي, 184ص.



Share
1 | احمد | Iran - Tehran | ١٩:٠١ - ٣١ مرداد ١٣٩٣ |
با سلام
آيا اهل سنت قبول دارند که امام صادق معتقد به خلافت بلافصل اميرالمومنين بوده يا نه؟يا به عبارت ديگر از نظر اهل سنت امام صادق شيعه بوده؟
سوال بعد آيا اهل سنت قبول دارند که شيعه پيرو فقه امام صادق است؟و يا منکر اين قضيه اند؟
با تشکر از سايت خوبتان منتظر پاسخ هستم

پاسخ:
با سلام

دوست گرامي

در خصوص سوال اولتان بايد بگوييم خود علماي اهل سنت نيز وقتي که مي خواهند امام صادق عليه السلام را معرفي کنند به اين امر اعتراف کرده اند که حضرت از ائمه مذهب اماميه بشمار مي رود. ابن خلدون در اين خصوص گويد:

جعفر الصادق أبو عبد الله جعفر الصادق بن محمد الباقر بن علي بن زين العابدين بن الحسين بن علي بن أبي طالب رضي الله عنهم أجمعين أحد الأئمة الاثني عشر على مذهب الإمامية وكان من سادات أهل البيت ولقب بالصادق لصدقه في مقالته وفضله .

ابوعبدالله جعفر الصادق فرزند محمد باقر فرزند على زين العابدين فرزند حسين فرزند على فرزند ابيطالب يكى از ائمه دوازده‎گانه مذهب اماميه است وى از سادات اهل بيت مى‎باشد و به دليل صداقت در گفتارش به صادق ملقب شده است

وفيات الأعيان و انباء أبناء الزمان ، اسم المؤلف: أبو العباس شمس الدين أحمد بن محمد بن أبي بكر بن خلكان الوفاة: 681هـ ، دار النشر : دار الثقافة - لبنان ، تحقيق : احسان عباس ج 1 ص 327

در خصوص سوال دومتان نيز بايد بگوييم در اين خصوص نيز علماي اهل سنت به اين امر اقرار کرده اند که شيعه اماميه فقه خود را از امام صادق عليه السلام اخذ کرده اند. ابن قيم در اين خصوص گويد:

الوجه التاسع إن فقهاء الإمامية من أولهم إلى آخرهم ينقلون عن أهل البيت أنه لا يقع الطلاق المحلوف به وهذا متواتر عندهم عن جعفر بن محمد وغيره من أهل البيت . فقهاء اماميه از اول تا اخر از اهل بيت نقل کرده اند نقل کرده اند اينکه طلاق قسم خورده واقع نمي شود و اين متواتر است نزد انها از جعفر ين محمد و ديگر از اهل بيت

الصواعق المرسلة على الجهمية والمعطلة ، اسم المؤلف: أبو عبد الله شمس الدين محمد بن أبي بكر بن أيوب بن سعد الزرعي الدمشقي الوفاة: 751 هـ ، دار النشر : دار العاصمة - الرياض - 1418 - 1998 ، الطبعة : الثالثة ، تحقيق : د. علي بن محمد الدخيل الله ج 2 ص 616

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات










2 | سعيدي | Iran - Ilam | ٢٤:٤٦ - ٣١ مرداد ١٣٩٣ |
بسم الله النّور
سلام
کتاب غلو pdf :
http://alhaydari.com/fa/2013/05/135/
تاليف حضرت آيت الله سيد کمال حيدري
3 | یی | Iran - Tehran | ١٠:٣٧ - ١١ مرداد ١٣٩٥ |
شماگفتید25 شوّال المكرّم، مصادف است با سال روز شهادت مؤسّس مذهب حقّه شيعه اثنا عشري در صورتی رئیس مذهب صحیح می باشد

پاسخ:
باسلام
دوست گرامی
فرصت خوبی در زمان امام صادق(ع) بوجود آمد تا حضرت بتواند شيعه را توسعه بدهد .امام با تبيين معارف و مباني تشيع، به نشر و تبليغ اسلام پرداخت و روايات بسيار زيادي در زمینه های گوناگون را بيان فرمود. به همين جهت حيات دوباره ای را شيعه کسب کرد . لذا معارف و احكام شيعه بيش از هر زماني مطرح گرديد. بدین جهت اين مذهب را به امام جعفر صادق منسوب مي‏‌نمايند. والا اساس اولیه شیعه توسط پیامبر (ص) پایه گذاری شد
موفق باشید
گروه پاسخ به شبهات
   
* نام:
* پست الکترونیکی:
* متن نظر :
  

آخرین مطالب
پربحث ترین ها
پربازدیدترین ها